ار راست:«میرزا آقاخان کرمانی»-«حاجی شیخ احمد روحی کرمانی»-«میرزا حسنخان خبیرالملک طهرانی»
«میرزاعبدالحسین خان» معروف به«میرزا آقاخان کرمانی» در سال 1270 هجری قمری در کرمان متولد و در سال 1314 قمری در تبریز در راه عقاید سیاسی خود کشته شد. «ادوارد براون» در کتاب«انقلاب ایران» تالیف خود در این باب می نویسد:«کشته شدن ناصرالدین شاه در اول ماه مه 1896 میلادی به دست میرزا محمدرضا کرمانی و سه نفر فداییانش میرزا آقاخان، شیخ احمد کرمانی و حاج میرزا حسنخان خبیرالملک، افتاده و تسلیم آنان به دولت ایران از حکومت ترکیه درخواست گردید. سه نفر اخیرالذکر بالاخره تسلیم مقامات ایرانی گردیدند و در تبریز آنان را کشتند. لکن سلطان از تسلیم سیدجمال الدین، امتناع می ورزید.»
«میجر فیلت» در مقدمه کتاب«حاجی بابا» تالیف«موریر» راجع به«میرزا آقاخان» چنین می گوید:«آقاخان مصاحبش(شیخ احمد روحی کرمانی) مدیر با شهامت اختر بوده، روزنامه ای که هرچند در اسلامبول چاپ می شد، ولی در هندوستان و ایران، کثیرالانتشار بود.»
«میرزا آقاخان» یکی از معروف ترین، بی باک ترین و فاضل ترین نویسندگان سیاسی و آزادیخواهان سالیان پیش به شمار می رفت و آزادیخواهی پرشور و مولفی پرکار بود و مولفات بسیار در نظم و نثر از او باقی ماند که معروف ترین آنها عبارت بود از مثنوی«نامه باستان» که تاریخی است منظوم به سبک شاهنامه تا زمان«چنگیز»که به نام«سالارنامه»چاپ شد و نیز«آیینه سکندری» در تاریخ قدیم ایران و کتاب«رضوان» تقلید از گلستان و چند اثر دیگر.