نامه ی یکی از رجال دوره ی قاجار است به «حاجی میرزا ابوالمکارم مجتهد زنجانی»
دوشنبه ۲۷ محرم ۱۳۱۵
هو ؛ به شرف عرض عالی میرساند: رقیمه مبارکه جناب مستطاب شریعتمدار، آقائی ، زیارت و از مژده صحت و سلامت وجود فائض الجود نهایت مسرت حاصل آمد ، از اینکه جواب تعلیقه قدری به تاخیرافتاده است خیلی معذرت میخواهم ، ازکثرت مشغله بوده است نه از کم ارادتی؛ خدا گواه است درجه اخلاص به سرحد کمال است ، امیدوارم بعدها تلافی مافات بشود ، جواب رقعه حضرتعالی را از طرف حضرت اشرف امجدِ افخم آقای وزیراعظم روحی فداه ، صادر گردیده فرستادم ،در فقراتی که مرقوم داشته بودید به جناب مستطاب اجلّ آقای «وثوق الدوله» دام اقباله العالی اطلاع دادم ،جوابی که نوشته اند لفّاََ خدمت حضرتعالی ایفاد داشت ،
در انجام فرمایشات حاضر و اطاعت دارم زیاده عرضی ندارم ؛ ایام افاضت مستدام باد ( امضا نامعلوم)
(گویا بخش بعدی نامه به دستخط اصلی خود فرستنده باشد که ضمیمه اصل قسمت بالایی نموده و بسیار ناخوانا بدلیل درد چشم نویسنده است !)
به شرف عرض عالی میرساند : درد چشم مانع شد که به خط خود شرحی درحضور مبارک عالی سلمه اله تعالی جسارت کنم ، بواسطه ..چشم اگر در جواب مرقومه حضرتعالی تاخیری شده است البته عفو خواهید فرمود ، رقم و تصدیق مقرب الخاقان احمد آقا ؟ را ، خدمت حضرتعالی اعاده دادم ، که در جزو نوشتجات مفقود شده بود، درصورتیکه مطابق مرقومه جناب آقای «وثوق الدوله» زیّد اجلاله اقدام نمایند در این فقره لازم باشد ، مجدداً مرقوم نزد بنده ارسال خواهید فرمود ، تا فرمایش مطابق ( مطاع) حضرت مستطاب عالی به توقیع اجرا رسد .
نویسنده نامشخص ولی از وزیر در رتبه پاینتر و از «وثوق الدوله» بالاتر بوده است !