یک استودیو نقاشی با سک بسیار کلاسیک روبروی سینما کریستال خیابان لاله زاد، 1326
خیابان لاله زار نو از تقاطع لاله زار و خیابان استانبول شروع می شد، وجود دو سینما و مغازه های زیاد که میان این خیابان و خیابان های سعدی و فردوسی وجود داشت همواره باعث شلوغی و تراکم جمعیت در این خیابان بود. اینجا از سال های اوایل دهه سی و نگارخانۀ مانی می نویسم. در دهۀ بیست در اواخر روز، چه زمستان یا تابستان این خیابان محل گردش عصرگاهی مردم تهران بود، در لاله زار نو فروشگاهها، کفاشی ها و چند کافه قنادی هم بود، دو سینمای مطرح در این خیابان یکی متروپل که به آن اشاره می شود و دیگری سینما کریستال بود که در آن زمان محل نمایش فیلم های برگزیدۀ جهان بود، از فیلم های به یادماندنی که در این سینما دیده ام می توان به «فردا خیلی دیر است» و «معجزه در میلان» از سینمای ایتالیا و «گودال مار» و «مرگ پیشه ور» از سینمای آمریکا و «کفش قرمز» و «بی بی پیک» از سینمای انگلستان و «کنسرت بزرگ» از سینمای روسیه اشاره کرد. در این خیابان به فروشگاه کایزر که ظروف آلمانی می فروخت و کفاشی های راغب، طوطی و عجمیان نیز می توان اشاره کرد، نگارخانۀ مانی درست روبروی سینما کریستال بود. در تمام روزها هنرجویان پشت پنجرۀ بزرگ آن مشغول نگارگری از تابلوهای نقاشان معروف بودند. بیشتر شاگردان این نگارخانه خانم ها بودند که با وقار تمام و بدون توجه به رهگذران به کار خود می پرداختند.
