خویشاوندی سببی خاندان مظفری با شاهان قاجار از زمانی آغاز می شود که جد مادری ام به نام سرتیپ «ابراهیم خان مظفرالدوله» با دختر «عبدالله میرزا» ملقب به «دارا» ازدواج کرد
دارا فرزند یازدهم «فتحعلی شاه قاجار» بود که بر خلاف برادران خود ادعای سلطنت نداشت و مورد توجه «ناصرالدین شاه» بود و نزدیک به 40 سال در زنجان و آذربایجان حکومت کرد. مردی ادیب و شاعر که چون داعیه سلطنت نداشت ، مورد تائید «ناصرالدین شاه» قرار گرفت. سرتیپ «ابراهیم خان مظفرالدوله» در جنگ فتح هرات در شمار فرماندهان افواج خمسه قرار داشت و زمانی فرمانروای زاهدان و کرمان بود. فرزندان «ابراهیم خان» ، «آغا خان مظفرالدوله» ، «حسین پاشا خان» ، مظفرالسلطنه اول و «علی قلی خان» (مظفرالدوله سوم) هستند. «ناصرالدین شاه» در فرمان های خود از این خانواده با عنوان منتسبان خاندان سلطنت یاد می کند.
شخصی که هویتش بر ما روشن نیست ولی به نظر می رسد که از هنرمندان طراز اول زمان خود بوده، در زیر نقاشی (صف سلام فتحعلی شاه) چنین نوشته شده است:
در سال 1319 قمری اعلیحضرت «مظفرالدین شاه» قاجار امر فرمودند که از روی صف سلام «فتحعلی شاه» که در روی گچ نقاشی شده است و رو به انهدام می رود ، اینجانب عیناً آنها را روی تابلو انتقال دهم و برای انجام این امر سه سال در نگارستان که محل فعلی دانشسرای عالی است، وقت خود را با زحمات زیاد گذرانده و کلیه صف سلام را کشیدم . پس از اتمام کار به نظر شاه رسانیده شد و مورد پسند واقع گردید. اعلیحضرت «مظفرالدین شاه» به خود اینجانب امر فرمودند که در تخت مرمر گذارده شود. چون محل مذکور گنجایش نداشت ، قرار بر این شد که محلی مخصوص برای نصب آن ساخته شود. در این هنگام اوضاع مشروطیت و تغییراتی در کشور به ظهور رسید لیکن ساختمان انجام نگردید.