«سید حسن مدرس»
«سیدحسن مدرس» فرزند«سیداسماعیل» در سال 1287 هجری قمری در قریه سرابه کچو از توابع اردستان متولد شد. پدر و جدش که اصلاً اهل منبر بودند، از اهالی زواره بودند که به قمشه(شهرضا)مهاجرت کردند و در آنجا ساکن شدند.«سید حسن» در سال 1309 قمری برای تکمیل تحصیلات به عتبات(بین النهرین-عراق) رفت و مدت هفت سال در آنجا ماند و از محضر درس«آخوند ملا محمد کاظم خراسانی» و«سید محمدکاظم یزدی» استفاده نمود و در سال 1316 از عراق به اصفهان، وارد و در مدرسه جده کوچک مشغول شد به تدریس فقه و اصول، به همین دلیل به«مدرس» اشتهار یافت. در دوره دوم مجلس شورای ملی در سال 1328 قمری از طرف هیات علمای نجف برای نظارت به قوانین مجلس، نامزد و وارد تهران گردید. در محرم سال 1334 قمری در ایام جنگ بین الملل اول به همراه عده ای از رجال و نمایندگان مجلس مدت دو سال در عراق، سوریه و ترکیه در مهاجرت بود. «مدرس» نماینده ای بود ناطق و شجاع. تا آخر عمر علناً با سلطنت«رضاخان» مخالفت می کرد. زندگانی بسیار ساده ای داشت و بسیار درست، باهوش، حاضرالذهن و حاضرجواب بود.