سینما نو

• سینما نو بنایی با معماری زیبای وارطان هوانسیان در خیابان امیریه بود، افتتاح 1316

در خیابان امیریه سینمایی بود که ساختش به سال‌های ساخت و ساز راه‌آهن سراسری مربوط می‌شد و دارای همان نوع معماری و همان سبک و سیاق به روش معماری آلمانی و زیبا ساخته شده بود. شاید در سال‌های 1315 یا 1316، معماری آن اصولی بود و به احتمال جزو کارهای ساختمانی وارطان هوانسیان، معمار سرشناس در آن سال‌ها در بیشتر خیابان‌های تهران ساختمان‌های زیادی ساخته بود از جمله در ورودی خیابان ولی‌عصر کنونی و از شروع میدان راه‌آهن، مهمان‌سرای راه‌آهن. در خیابان حافظ تقاطع خیابان استخر مجتمعی ساخته بود که جزو نخستین آپارتمان‌های تهران به حساب می‌آمد، مدرسه عالی دختران و باشگاه افسران نیز از آثار معماری او بود. این سینما نامش «نو» بود، بعدها چند باری نیز تغییر نام داد، سالن تابستانی بسیار زیبایی داشت، در اطراف این سینما منازلی قرار داشت که مساحت هیچیک کمتر از 1000 متر نبود. منزل یکی از دوستان خانوادگی ما کنار این سینما بود، پشت بام این منزل که در کوچه شیبانی قرار داشت، دقیقا محلی اختصاصی برای تماشای فیلم‌های سینما بود، در دوران پهلوی اول، تماشای فیلم‌های عشقی برای افراد کمتر از 18 سال ممنوع بود، اما در پشت بام منزل آن دوست خانوادگی این قانون حتی برای من هم شکسته می‌شد و تماشاچی این گونه فیلم‌ها بودم از جمله رومئو و ژولیت که در آن لسلی هوارد و نرما شیرر بازی می‌کردند و مدت‌ها این فیلم را در شب‌های تابستان می‌دیدیم.
در آن زمان یکی از مغازه‌های مورد توجه، مغازه خرازی بود که دکمه و لوازم خیاطی عرضه می‌کرد. اتفاق جالب آنکه کتاب و رمان‌های معروف را هم کرایه می‌داد، از آن جمله در کنار سینما نو، مغازه خرازی معتبری بود که کتاب‌های تمیز و به روزتر و گران‌تر نیز کرایه می‌داد و کتاب‌های قدیمی و رمان‌های نه چندان معتبر را با بهای ارزان‌تری عرضه می‌کرد.