سالن تابستانی تئاتر هنر به سرپرستی آقای مهدی امینی
تئاتر هنر سالن نمایش تابستانی نداشت. تئاتر هنر گرچه تماشاگران زیادی داشت، اما چون سالنی تابستانی نداشت، در تابستان دچار مشکلاتی در اجرا می شد، اگرچه چند دریچه در سقف تعبیه شده بود که پس از غروب آفتاب آنها را باز می کردند تا هوای خنک جریان یابد اما چندان تأثیری نداشتند، و همین باعث شد تا امینی به فکر یک فضای باز برای اجرا در تابستان باشد.
در آن سال ها در خیابان شاه آباد (جمهوری فعلی) در حد فاصل چهارراه مخبرالدوله و مجلس شورای ملی دو کافۀ ساز و ضربی در ضلع جنوبی خیابان قرار داشت، نام یکی از آنها کافۀ بین الملل بود که حیاط آن چندان بزرگ نبود، علت نام بین الملل را نیز مردم بدین جهت بر آن نهاده بودند که گویا غذاهای متنوعی از ملل مختلف در آنجا تهیه می شد، آشپزی روسی نیز در کافه کار می کرد که بیف استروگانف خوبی درست می کرد، همین طور غذاهایی از ترکیه و آسیای مرکزی نیز طبخ می شد.
کافه شهلا، برعکس، حیاط بزرگ باغ مانندی داشت، و به دلایلی آقای امینی با صاحب کافه به توافق رسیده بود که در تابستان از فضای حیاط برای اجرای نمایش استفاه کند، به این ترتیب نمایش برای شرف اثر الکساندر شیروان زاده با صحنه پردازی ناپل سروری در آن فضا اجرا شد که سر و صدای زیادی در تابستان 1321 ایجاد کرد. علاوه بر آن نمایش های سقوط کابینه، نافرمانی، لحظات بحرانی و تازه به دوران رسیده نیز اجرا شد که دئستداران تئاتر را به خوبی راضی می کرد، اما افسوس که این همکاری کوتاه مدت بود و پس از دو سال صاحب کافه که متوجه شده بود مشتریان خود را از دست می دهد علیرغم علاقمندی به تئاتر از همکاری با آقای امینی عذر خواست از شاهکارهای امینی ترجمه نمایشنامۀ مونتسرا اثر امانوئل روبلس است که به عنوان آخرین برنامه تئاتر سعدی در بهار سال 1332 بر صحنه رفت. از بزرگان تئاتر ایران که بدون توجه به مادیات و تنها با عشق به صحنه باعث اعتلای تئاتر در سال های قبل از دهه20 دهۀ 20 شدند، عبدالحسین نوشین، لرتا، زلیخا جهانبخش، عصمت صفوی، رقیه چهرآزاد، ایران قادری، ایران دفتری، بدری هورفر، تقی تفکری، هوشنگ سارنگ، غلامحسین نقشینه، مصفا، بهرامی، خیرخواه، علی اصغر گرمسیری، حمید قنبری، مجید محسنی، نصرت الله محتشم، مهین دیهیم، فضل الله بایگان که با دختران خود در صحنۀ تئاتر هنرنمایی می کرد. مرسده و هایده بایگان جزو نامآوران تئاتر بودند که تنها برای احترام از آنها یاد شد.
برگرفته از کتاب آن روگاران تهران، سیاه قلم های خسرو خورشیدی