- سینما البرز، از سینماهای دهه آغاز قرن چهاردهم شمسی
سالن تابستانی بزرگ و زیبای وصف ناشدنی‌ای داشت، سالن تابستانی این سینما دو قسمت داشت. قسمت اول، سالن انتظار بود که در هیچ سینمای دیگری نظیر آن وجود نداشت. این بخش در واقع بوفه‌ای بزرگ بود و در آن آجیل، بستنی، مسقطی و لیموناد عرضه می‌شد و از ساندویچ خبری نبود (چیزی به نام ساندویچ هنوز مرسوم نشده بود). بخش دوم، سالن نمایش فیلم بود که درختان تنومندی دور تا دور آن را دربرگرفته بودند. حتی پرده نمایش نیز در میان این درختان قرار داشت. آندره مالرو وزیر فرهنگ وقت فرانسه که در آن سال‌ها از ایران بازدید کرده بود، در خاطرات خود از سینمایی یاد می‌کند که دور تا دورش را درختان زیبا پوشانده و هنگام نمایش فیلم نیز گربه‌ای ایرانی با وقار، طول پرده را می‌پیمود. برای من هم این سینما جزو خاطرات از یاد نرفتنی است، البته از فضای سالن تابستانی و زمستانی زیبای آن یک پارکینگ به جا مانده، وقتی وارد پارکینگ البرز می‌شوید در گوشه آن دری و گیشه‌ای است که هنوز نوشته “سینما البرز” روی آن مانده، یادگاری غم‌انگیز و دردناک!!
رفتن به محتوا
رفتن به فوتر