شاهزاده عبدالمجید میرزا در سال ۱۲۲۴ هجری قمری در تهران متولد شد. او معروف به عینالدوله، صدراعظم دورهٔ مظفرالدینشاه و از مخالفان سرسخت مشروطیت ایران بود. وی دو نوبت نیز رئیس الوزرای ایران در زمان احمدشاه شد. عبدالمجید میرزا پسر سلطان احمد میرزا عضدالدوله و نوهٔ فتحعلیشاه بود. ناصرالدینشاه او را به تبریز نزد ولیعهدش مظفرالدین میرزا فرستاد و عبدالمجیدمیرزا در آن جا مورد توجه واقع شد تا این که ولیعهد، دخترش فخرالسلطنه را به عقد او درآورد و سپس پیشکار ولیعهد شد. پس از فتح تهران و خلع محمدعلی میرزا از پادشاهی، عینالدوله به ملاقات سردار اسعدبختیاری و محمدولیخان تنکابنی رفت و خود را در اختیار آن دو قرار داد تا هر عقوبتی را که صلاح بدانند، در موردش اجرا کنند، اما دو سردار فاتح مقدم او را گرامی داشتند و از او خواستند به منزل خود بازگردد. عینالدوله در دورهٔ پادشاهی احمدشاه دو بار و هر بار برای مدت کوتاهی نخستوزیر شد. بار اول پس از استعفای مشیرالدوله در ششم اردیبهشت ۱۲۹۴ که در پانزدهم تیر همان سال، دولت او بر سر اغتشاشات کرمانشاه مورد استیضاح قرار گرفت. عینالدوله و اعضای دولتش جلسه استیضاح را به حالت قهر ترک کردند و استعفا دادند. بار دوم نیز در سال ۱۲۹۶ که عمر دولتش به دو ماه هم نکشید.