به کوشش« محسن میرزایی»
استاد «کاوه بیات» در آغاز این کتاب چنین می نویسد:
(آنچه در پیش روست، یادداشت ها و خاطراتی است از سفر مهاجرت؛ تلاش گروهی از ایرانیان برای بهره برداری از پیشامد جنگ جهانی اول برای مقابله با چیرگی روس و انگلیس که از استقلال ایران جز نمایی کمرنگ چیز دیگری بر جای نگذاشته بود. این گروه از ایرانیان تنها راه نجات را در همراهی با آلمان و عثمانی، حریفان اصلی متفقین در این رویارویی دیده و در پی ناکامی در کسب قدرت فائقه در پایتخت در محرم 1334 در برابر پیشروی قوای روسیه به سمت تهران، راه مهاجرت در پیش گرفتند.
اگرچه نام و نشان نویسنده این خاطرات به درستی شناخته نیست، اما به گونه ای که از اشاره صریح بخشی از این یادداشت ها بر می آید، «سردار شجاع» نامی است؛ «امیرحسین خان سردار شجاع» پسر «محمد باقر خان شجاع السلطنه»، یکی از صاحب منصبان عمده عصر ناصری.