از چپ:«کلنل پسیان» و «اسماعیل بهادر»صاحبمنصب وفادار او
«اسماعیل بهادر»معروف به«ماژور اسمعیل خان»، متولد 1270 در آذربایجان بود. پس از انجام تحصیلات مقدماتى وارد مدرسه ژاندارمرى شد و به درجه افسرى نائل آمد. تا درجه سلطانى در آذربایجان خدمت می كرد و چون ذاتاً جوان رشید، وطن دوست و بی باكى بود، مأموریت هاى سختى به او محول می شد كه همه را به خوبى انجام می داد.
در جنگ بین الملل كه عده زیادى از رجال و معاریف مهاجرت كردند و قدرتى در مقابل روس و انگلیس تشكیل دادند، با آنها بود و درجهى نایب دومى داشت. در سال 1299 وقتى«كلنل محمدتقى خان پسیان» به ریاست ژاندارمرى خراسان منصوب گردید، عده اى از افسران ژاندارمرى را برگزید و با خود به خراسان برد.«اسماعیل خان بهادر» كه درجه یاورى داشت، در كلیه امور امنیت منطقه، قدم به قدم با كلنل همكارى می کرد و ریاست انتظامات شهر مشهد با او بود. بعد از شهریور 1320 به هنگام انتقال استخوان هاى«كلنل» به حیاط مقبره«نادر شاه» او بر سر آرامگاه رئیس خود نطق بسیار مهیجى نمود و بار دیگر خواستار انتقام از كسانى شد كه خون«كلنل» را ریخته بودند.
«ماژور اسمعیل خان»در سال 1340 در 70 سالگى در تهران درگذشت. او مردى سخنور، با احساسات، وطنخواه، ساده دل و كم سواد و به معناى واقعى كلمه نظامى بود. با«كلنل» پیمان وفادارى بسته بود. به اندازه اى به رئیس خود علاقه داشت كه هر وقت نام او بر زبان كسى جارى می شد، اشك از چشمانش سرازیر می گردید. تا واپسین لحظات عمر معتقد بود اگر«كلنل محمدتقى خان» باقى مانده بود، ایران امروز ایرانى دیگر بود.