چارلز امانوئل ماری مانگین
«چارلز مانگین» در 1866 در ساربورگ متولد شد. وی پس از عدم موفقیت در ورود به سنت سیر، در سال 1885 به هنگ 77 پیاده پیوست و مجدداً درخواست خود را داد و در سال 1886 در سن سیر پذیرفته شد. در سال 1893 وی به نشان عالی «شوالیه لژیون دونور» اعطا شد. در طول جنگ جهانی اول ، مانگین از فرماندهی لشکر به فرماندهی ارتش دهم برای نبرد دوم مارن رسید ، فرماندهی سربازان فرانسوی و آمریکایی را هم بر عهده داشت. مانگین به خاطر سختگیری‌ها و بی‌رحمی‌هایش به «قصاب» مشهور شده است. او برخلاف بسیاری دیگر از ژنرال های فرانسوی که از جبهه بازدید نمی کردند در دیدار خود از جبهه، زخمی شد. اگرچه ده روز بعد به وظیفه بازگشت. پس از ارتقا «فردیناند فوش» به فرماندهی عالی متفقین (بیش از فیلیپ پتین) ، با دستور نخست وزیر «کلمانسو منگین» فراخوانده شد و در ابتدا فرماندهیِ سپاه یازدهم ارتش و سپس ارتش دهم فرانسه در جبهه غرب را عهده دار شد.ارتش دهم منگین مسئول ضد حمله مهم متفقین در نبرد دوم «مارن» بود. همین امر بود که در جهت ارتقای شهرت نظامی وی بسیار موثر شد. او از استخدام هرچه بیشتر نیروهای آفریقایی در ارتش فرانسه ، حمایت می‌کرد. از این جهت مخالفان زیادی داشت. او در 9 مارس 1925 در خانه خود در پاریس به سختی بیمار و تا حدی فلج شد. روز بعد تشخیص داده شد که از آپاندیسیت رنج می برده و دچار سکته شده است ، هرچند شایعه شد که ممکن است مسموم شده باشد. وی دو روز بعد ، در 12 مارس درگذشت.