تئاتر صادق پور در ابتدای خیابان لاله زار
در خیابان لاله زار چند ماشاخانه بود که از آن جمله می توان از تماشاخانۀ تهران با مدیریت آقای احمد دهقان که در نوع خود از معتبرترین ها بود و تماشاخانۀ جامعه باربد با مالکیت و مدیریت اسماعیل مهرتاش که نمایش دهندۀ بهترین نمایش های موزیکال برگرفته از متن های ایرانی اصیل بود و تئاتر صادق پور یاد کرد که بعدها با تغییر درب ورودی تئاتر به سینما تئاتر گیتی تغییر یافت.
باید بگویم بسیاری از تئاترهای لاله زار برای من کیفیتی چندان مطلوب نداشت، اما دلبستگی من به تئاتر و سینما همواره این کنجکاوی را در من بر می انگیخت که در گذر هرازگاهی از خیابان لاله زار به دقت برنامۀ این تئاترها را بررسی کنم و به تماشای عکس های آن نمایش ها بپردازم، با تأسف در تصاویر نمایشی تنها عکس بازیگران دیده می شد و نشانی از فضای صحنه نبود، برعکس کارهای عبدالحسین نوشین که تصاویر صحنه و بازیگران هر دو ارائه می گردید، دیدن آن عکس ها بیننده را با میزانسن ها و فضای تئاتر آشنا می کرد. از آنجا که از نوجوانی نوعی کمال طلبی هنری داشتم به همین جهت هرگز به تئاتر آقای صادق پور پا ننهادم، این صادق پور علاوه بر یک سالن تئاتر، صاحب سینما تئاتر گیتی هم بود، آنچه از این تئاتر در خیابان لاله زار به روشنی در یادم نقش بسته، خانمی بود با کاراکترهای کاملاً تئاتری که کارش ادارۀ گیشه بود، نام او شگفت آور بود، شارل مالی گو. البته باید بیفزایم که آقای صادق پور شخصاً عاشق تئاتر بودند و گویا خانم نامبرده همسر آقای صادق پور هم بود، اگر از حق نگذریم عشق آنها به تئاتر بازده پولی چندانی هم نداشت. نرفتن من به این نوع تئاترها به دلیل کم سن و سالی بود، اما همواره با تمام وجودم جریان های هنری را تعقیب می کردم.
برگرفته از کتاب آن روگاران تهران، سیاه قلم های خسرو خورشیدی