محله عودلاجان در دهه های 20 و 30
«عودلاجان» از محلات قدیمی تهران و محل سکونت بسیاری از بزرگان و رجال سیاسی و ادبی ما بوده است که سالیان طولانی در این ناحیه با مردم عادی زندگی کرده اند ، این نوع تعامل تا سالیانی در دهۀ سی نیز در تهران وجود داشت. در این محل می توان از خانۀ سفیر فرانسه در محلۀ سرتخت و خانۀ پروین اعتصامی شاعرۀ معروف و منزل خانم عزت الدوله همسر میرزا تقی خان امیرکبیر یاد کرد.
خانه ای در این محله بود که به زنی یهودی به اسم «صفورا قابله» تعلق داشت، کار او قابلگی(مامایی) بود، این خانه دو طبقه بود، در طبقۀ بالا او و خانواده اش زندگی می کردند و در طبقۀ اول از بیماران خود پذیرایی می کرد. با وجود کهولت سن گاه این پیرزن با فانوس برای یاری به بیماران به خانۀ آنها می رفت، با خوشرویی مریض را معاینه می کرد و آنقدر نزد مردم محل محبوب بود که هنگام مرگش وقتی جنازه اش را به رسم یهودیان برای خاکسپاری می بردند عده ای از اهل محل و کسبه و بزن بهادرهای محل به رسم مسلمانان زیر تابوت او را گرفته و با بیان اینکه او حُکم مادر ما را داشته، او را تشییع کردند.
از رسوم خوب دیگر آن زمان این بود که در اول هر ماه به ویژ بهار و پاییر و زمستان نوعی غذا با تشریفات در سینی با دستمال قشنگی که روی آن را می پوشاند به در و همسایه و اهل محل داده می شد. این نوع غذا البته با تشریفات ساده تری در اختیار کسبه و افراد کم درآمد محل نیز قرار می گرفت. من به خاطر زیستن در محلۀ عودلاجان در سنین نوجوانی بارها در خواب می بینم که چطور این عودلاجان را در کنار زیبایی هایش بازسازی کرده ام.
برگرفته از کتاب آن روگاران تهران، سیاه قلم های خسرو خورشیدی