خیابان منوچهری از سالیان آغاز 1300 تا 1330
خیابان منوچهری ما بین خیابان فردوسی، لاله زار نو و سعدی قرار دارد. ضلع شمالی آن خیابان ارباب جمشید است که به خیابان هدایت منتهی می شود، این خیابان ساختمان های بسیار زیبا و قدیمی با بالکن های زیبا داشت که بیشتر آنها دو یا سه طبقه بودند، در سالیان دهۀ سی، این خیابان و خیابان فردوسی بسیار با صفا بود و مغازه های عتیقه فروشی و ساعت فروشی یک هماهنگی زیبایی در آن به وجود می آوردند، مغازه ساعت فروشی که نزدیک خیابان ارباب جمشید بود، علاوه بر قطب نماهای بسیار قدیمی و زیبا چندن دوربین برای رصد کردن هم داشت، به علاوه ضبط صوت های اولیه که روی لوله های (استوانه ای) فلزی صدا ضبط می شد و شاید اولین نوع گرامافون بودند که در این مغازه دیده می شد.
ما در این خیابان و در خیابان فردوسی دوستان ارمنی داشتیم که در آپارتمان های این دو خیابان سکونت داشتند، یکی از این دوستان، خیاط قابلی بود به نام مادام اراکس، خانمی بسیار مهربان و از دوستان خانوادگی بود، بارها روی بالکن زیبای خانم مادام اراکس نشسته و با ترنم صدای زنگ سفارت انگلیس و پرواز پرندگان در غروب های زیبا که در پشت درختان سفارت آخرین اشعه آن دیده می شد به تماشا می نشستم، در خیابان منوچهری در سال های 1330 به بعد باید اضافه کنم که غروب ها صدای موزیک صفحه فروشی بتهوون که اولین مغازه خود را سر اولین پاساژ این خیابان افتتاح کرد، همراه با گردش عصرگاهی مردم و خرید خواهرهای روحانی دبیرستان ژاندارک، برای من تابلوی بسیار زیبایی را تداعی می کرد. خوردن شیرینی و نوشیدنی قهوه هم روی این بالکن ها یاد این خاطره ها را لذت بخش تر می کرد.
برگرفته از کتاب آن روگاران تهران، سیاه قلم های خسرو خورشیدی