تراس کافه پالاس، 1320
فضای تابستانی تراس در آخرین طبقۀ هتل پالاس قرار داشت، اتاق ها و سالن های طبقه دوم ارتفاع زیادی داشتند، حتی مغازه های زیرین هتل هم سقف بلند داشتند، در نتیجه تراس گویا در بلندای ساختمانی سه طبقه قرار دارد، البته از تراس سینما دیانا کوتاه تر بود، مشتریان این کافه بیشتر افراد بالای سی سال بودند که در نتیجه افزایش سر و صدا و ترافیک و بعد هم پله های فراوان و تراکم خیابان های مرکزی تهران در دهۀ چهل، آن شکوه و رونق سابق از این سالن گرفته شد. این تراس از سوی غرب، شمال و جنوب کاملاً باز بود و تنها از سمت شرق به دیوار سینما تهران محدود می شد. نمی شد قلۀ دماوند را از آن سو دید از سمت شمال کوه البرز و سو چراغ های شمیران، از سوی غرب باغ زیبای سفارت انگلیس واز سمت جنوب هم پیست ارکستر و ادامۀ خیابان فردوسی به سمت جنوب و درختان سفارت ترکیه دیده می شد.
در شب های مهتابی جلوۀ درختان سفارت و موزیک خود هتل پالاس و زمزمۀ موسیقی کافه های شمیران و کنتینتال از دور دست فضایی رویایی خلق می کرد. غذای این هتل هم بسیار خوب بود، اگر چه به پای غذاهای رستوران لئون و کافه شمیران نمی رسید.
برگرفته از کتاب آن روگاران تهران، سیاه قلم های خسرو خورشیدی