دولت آبادی

«یحیی دولت آبادی»

«یحیی دولت آبادی»از مشاهیر فرهنگیان ایران در قرن اخیر است. تولد او در سال 1241 هجری شمسی در اصفهان بود. او تحصیلات خود را در فقه، اصول، ادبیات فارسی و عربی به اتمام رسانید و در سال 1309 قمری به تهران آمد و مشغول تدریس شد. ابتدا مدرسه سادات را بنیان نهاد و بعد، مدرسه ادب را. در نهضت مشروطیت با آزادیخواهان، نزدیک بود. بعد از خلع«محمدعلیشاه» و انتخابات دوره دوم، از طرف مردم کرمان به وکالت مجلس انتخاب شد و در جنگ بین الملل اول که عده ای از رجال و احرار، مهاجرت کردند، او نیز با آنان همراهی نمود. مدت های طولانی در اروپا اقامت نمود و سرانجام خاطرات خود را اعم از سیاسی و اجتماعی تحت عنوان«حیات یحیی» به رشته تحریر درآورد.

«یحیی دولت آبادی» در تمام مدتی که در اروپا می زیست، با سمت سرپرستی محصلین ایرانی از وزارت فرهنگ، حقوق دریافت می کرد. از تالیفات او کتاب های«علی، نخستین متن آموزشی تربیتی نوین ایران»، «تربیت اراده»،«لبخند فردوسی»، «شرح احوال قائم مقام»، «شرح حال میرزا تقی خان امیرکبیر» و «ارمغان یحیی» را می توان نام برد. ولی مهم ترین اثر او تاریخ زندگانی نامبرده به نام«حیات یحیی» است که اوضاع ایران از ابتدای مشروطیت تا انقراض قاجاریه را در آن به طور مشروح  به تصویر کشیده است.