«میرزا ابوالحسن یغمای جندقی»
«میرزا رحیم »(1238-1160) متخلص به«یغما» از شعرای غزل‌سرای سده سیزدهم ایران در عهد قاجار بود. از او به عنوان یکی از آغازکنندگان ادبیات اجتماعی و انتقادی معاصر ایران یاد می‌شود.«یغما» در نوجوانی به سمت منشی حاکم جندق برگزیده شد ونخستین اشعار خود را با تخلّص«مجنون» آغاز کرد. پس از چند سال، تخلص خود را به«یغمای جندقی»تغییر داد و به تهران رفت. در تهران مورد توجه«حاجی میرزا آقاسی»صدراعظم«محمدشاه قاجار» قرار گرفت و به حکومت کاشان و پس از چندی، هرات منصوب گردید.«یغمای جندقی»غزل‌های زیبایی به یادگار گذاشته که در زمره بهترین اشعارعهد قاجار است. او در آثارخود از واژگان اصیل فارسی استفاده می کرد.
بزن ای مطرب خوش لهجه نوایی به از این- بو کز آن پرده برم راه به جائی به از این
از خرابات و حرم کسب شرف نتوان کرد- ثالثی کو که کند طرح بنائی به از این
منعم از ناله مکن ای مه محفل که نبست- عشق بر قافله حسن، درائی به از این
می نمودم به تو اندازه رسوائی عشق- ساحت گیتی اگر داشت فضائی به از این
گفتی از کوی خرابات برو جای دگر- چون روم چون نبرم راه به جائی به از این
ز اشک و آه ای دل بی صبر و سکون، شکوه مکن- داشت کی ملک وفا آب و هوائی به از این
خون یغما نه چو یاران به ستم ریز مگر- زیر تیغ تو زند دستی و پائی به از این