احمد شاملو شاعر، فیلم‌ساز، روزنامه‌نگار، پژوهشگر، مترجم، فرهنگ‌نویس و از دبیران کانون نویسندگان ایران، در سال 1304 متولد شد. شهرت او به‌خاطر نوآوری در شعر معاصر فارسی و سرودن گونه‌ای شعر است با نام شعر سپید که از مهم‌ترین قالب‌های شعری مورد استفادهٔ ایران به‌شمار می‌رود. او از تخلص الف. بامداد و الف. صبح در شعرهای خود استفاده می کرد. در سال ۱۳۲۵ پس از آشنایی با نیما یوشیج به شعر نیمایی روی آورد و نخستین بار در شعر «تا شکوفهٔ سرخ یک پیراهن» که در سال ۱۳۲۹ با نام «شعر سفید غفران» منتشر شد، وزن را رها کرد و به صورت پیشرو سبک نویی را در شعر معاصر فارسی شکل داد. این شاعر توانمند ایرانی در تاریخ ۲ مرداد ۱۳۷۹ درگذشت و پیکرش در امامزاده طاهر کرج به خاک سپرده شد.
بخشی از شعر تا شکوفه سرخ یک پیراهن در پی می‌آید:
چنین‌ام من:
قلعه‌نشینِ حماسه‌هایِ پر از تکبر،
سُم‌ضربه‌یِ پرغرورِ اسبِ وحشی‌یِ خشم،
بر سنگ‌فرشِ کوچه‌یِ تقدیر،
کلمه‌یِ وزشی،در توفانِ سرودِ بزرگِ یک تاریخ
محبوسی
در زندانِ یک کینه
برفی،
در دشنه‌یِ یک انتقام،
و شکوفه‌یِ سرخِ پیراهنی،
در کنارِ راهِ فردایِ بردگانِ امروز.
