ادیب، تاریخ‌نگار، نویسنده، مترجم، پر آوازه ایران در سال 1247 به دنیا آمد. او را جزو نسل اول استادان دانشکده تاریخ دانشگاه تهران می‌دانند. در پانزده سالگی برادر بزرگترش اکبر مؤدب نفیسی او را به منظور ادامه تحصیل، به اروپا برد. او در سال 1297 و پس از بازگشت به ایران به تدریس زبان فرانسه مشغول شد و به گروه نویسندگان مجله دانشکده ملحق گردید. در این زمان با ملک‌الشعرای بهار، همکاری کرد. وی از استادان نخستین دوره روزنامه‌نگاری بود که کوتاه‌نویسی و تقطیع جملات را به شاگردان خود می‌آموخت. ترجمه‌های او از زبان‌های مختلف، مشهور است. ضمناً او را پایه‌گذار داستان نویسی تاریخی و احیاگر وطن‌پرستی و سلحشوری می‌دانند. او در سال 1345 درگذشت.
برگرفته از کتاب فخرالدین فخرالدینی