به هر سرباز بریتانیایی، همزمان با ثبت‌نام، تجهیزات پایه برای جنگیدن و زنده ماندن در خندق‌ها داده می‌شد. ابزار و تجهیزات شامل این اقلام بودند: یک تفنگ و سرنیزه
ذخیره‌ای از مهمات که در یک کیسه متصل به کمربند حمل می‌شد و یک ابزار برای حفر یک گودال کم‌عمق برای پناه گرفتن. تا سال 1917 هر سرباز یک ماسک تنفسی هم با خود حمل می‌کرد تا در صورت به‌کار برده شدن گازهای سمی، در امان بماند.در جنگ جهانی اول از گاز برای از پا درآوردن سربازان دشمن استفاده شد، لیکن در پایان جنگ طی توافقی که بین دولتها به عمل آمد استفاده از هر نوع گاز سمی در جنگ ها ممنوع اعلام شد.