تئاتر فردوسی دومین تئاتری بود که در سال 27-1326 عبدالحسین نوشین در کوچه سینما ملی بنا نهاد
تئاتر فردوسی دومین تئاتری بود که شادروان عبدالحسین نوشین راه اندازی کرد.
این تئاتر در 1326 شمسی در کوچۀ سینما ملی که به راستی باید از آن به عنوان برادوی تهران یاد کرد افتتاح شد. در این کوچه در آن دوران تئاتر دیگری به اسم «هنر» نیز بود که در ریرزمین ساختمانی زیبا از آثار معماری وارطان هوانسیان جای داشت. این تئاتر بعدها تبدیل به سینما شد. سینما ملی از قدیمی ترین سینماهای ایران بود که شاید تاریخ تأسیس و کار آن به دوران فیلم های صامت می رسید. سینما مترو هم از سینماهای جدیدالتأسیس در این کوچه بعد از سال های سی بوجود آمد.
نوشین نخسیتن سنِ گردان را در این تئاتر برپا کرد و چون وی به فردوسی دلبستگی بسیار داشت، نام این حماسه سرای بزرگ را برای تئاتر برگزیده و بر سر در تئاتر با خطی زیبا از برنز آمده بود: هنر برتر از گوهر آمد پدید.
در زمستان 1327 که فصل تئاتر بود، من نمایشنامۀ پرندۀ آبی (موریس مترلینگ) را با یاری خارق العاده مهین دیهیم و خانم مهین اسکویی و بهرامی و آقای شباویز در این سالن تماشا کردم. در همان سال نمایش چراغ گاز هم در همین سالن اجرا شد. اما پس از 15 بهمن 1327 که در دانشگاه تهران به شاه سوء قصد شد، این تئاتر در همان شب تعطیل شد.
از بازیگران این تئاتر می توان از خانم ها لرتا، مهین دیهیم و مهین اسکویی و از آقایان خاشع، خیرخواه، شباویز، اسکویی، کریمی، کهنمویی، بهرامی و انتظامی یاد کرد. یاد و خاطرۀ همۀ آنها گرامی باد.
برگرفته از کتاب آن روگاران تهران، سیاه قلم های خسرو خورشیدی