حاج میرزا عباس یا ملاعباس ایروانی متخلص به فخری و معروف به حاج میرزا آقاسی پسر حاج میرزا آقاسی، پسر حاج میرزا مسلم ایروانی به مدت چهارده سال، صدراعظم محمدشاه قاجار بود و مردم در غیابش او را حاجی یا حاجی‌آقا می گفتند. حاج میرزا آقاسی در سال 1198 هجری‌قمری متولد شد. محمدشاه در آغاز سلطنت میرزا ابوالقاسم قایم مقام معروف به قایم‌مقام ثانی مرد فاضل و توانا و عظیم‌الشان ایران را به صدرات خود برگزید. افسوس که دسایس داخلی و عدم موافقت سیاست خارجی با وی سرانجام محمدشاه را برآن داشت که این مرد بزرگ را بکشد. پس از قایم‌مقام، شاه به اشاره و صلاحدید بیگانگان، حاج میرزا آقاسی بی‌اطلاع از سیاست و زمامداری را که معلم و مرشدش بود، صدراعظم نمود. او در مدت چهارده سال صدارت خود، فعال مایشاء و متنفذ در عقیده و اراده شاه بود و ملقب و مشهور به شخص اول شد. صدارت را مادون شان و مرتبه خود می‌دانست و از این جهت، مایل نبود، بلکه قدغن هم نمود که کسی او را به عنوان صدراعظم خطاب و نام برد. فقط عنوان شخص اول را برای خود برگزید.