کافه رستوران شمیران از رستوران های قدیم تهران 1318
شهرسازی مدرن یعنی ارتباط درست میان خیابان ها و گرد هم آمدن ازار مورد نیاز زندگی شهر، در بخش مرکزی هر شهر محدودۀ خیابان های فردوسی، استانبول، نادری، منوچهری و لاله زار، محل تجمع کافه رستوران ها، سینماها و کتابفروشی ها، داروخانه ها، اماکن مذهبی – بود و اهالی تهران با ورود به این محدوده هم به گذران اوقات فراغت پرداخته و هم می توانستند مایحتاج مورد نیاز خود را خریداری نمایند، در ده، چهل کم کم فروپاشی و از رونق افتادن این محدوده آغاز شد.
یکی از کافه رستوران های خوب این محدوده کافه رستوران شمیران بود که توسط خانمی از مهاجرین روس اداره می شد، کباب شیشلیک آن ممتاز بود، او کباب را با سالاد معمولی و (گوجه، خیار، پیاز، فلفل سبز همراه سرکه و روغن زیتون) سرو می کرد. این رستوران نان خود را هم از نانوایی تقاطع خیابان منوچهری تهیه می کرد، که از بهترین نانوایی های آن دوران بود، تا جایی که یادم می آید از دهۀ بیست این نانوایی فعال بود. ویژگی این کافه رستوران در فضای قنادی آن و حضور مدیرۀ آن بود، زنی بسیار سنگین وزن با موهای شینیون کرده که همواره پشت میز مخصوص خود حضور داشت، در زمستان ها دری شیشه ای سالن را از باغ جدا می کرد، در زمستان نور قشنگی، از باغچه جلوه ای به سالن می داد، ویگن نیز در سال های دهۀ سی که جوان بود در تابستان ها در باغ این کافه به اجرای برنامه می پرداخت، علاوه بر آن او آهنگ های ارمنی و ترکی زیبایی می خواند، با افزایش شهرت ویگن، رونق کافه رستوران نیز فزونی گرفت و مشتریان آن در تابستان ها چند برابر شد. ویگن علیرغم شهرتش عهد کرده بود که هر شب دو ساعتی در این کافه برنامه اجرا کند، یک شب که او در رامسر بود. از آنجا حرکت کرده و حدود ساعت یازده شب که دیگر کافه از رونق افتاده بود خودش را به صحنه رساند و از تأخیر خود نیز عذرخواهی کرد و پس از بسته شدن درب رستوران تا پاسی از شب رفته برای علاقمندان خود در هوای مفرح باغ آن کافه به ترانه خوانی پرداخت.
برگرفته از کتاب آن روگاران تهران، سیاه قلم های خسرو خورشیدی