قهوه خانه با چایخانه مصطفی پایان در پاساژی در خیابان استانبول (جمهوری)
در ضلع جنوبی خیابان اسلامبول، پاساژ معروفی بود – در این خیابان چند پاساژ دیگر هم بود – اما این پاساژ در انتها با چند پله به کوچه برلن راه داشت، در انتهای همین کوچه تئاتر تابستانی کشور قرار داشت.
در پاساژهای این خیابان میوه فروش ها و مغازه های فروش ماهی و سبزیجاتی بود که در سالیان دهۀ بیست و سی در همه جا دیده نمی شد، در این پاساژ قهوه خانه بزرگی به اسم مصطفی پایان بود که صاحب آن از خواننده های آذری زبان بود و همیشه پیش از ظهرها در رادیو تهران برنامه ای خاص داشت. خود وی مردی با شخصیت بود، اگر کسی خواهان چای خوب و خوش طعم و تمیز بود و حتی به کشیدن قلیان هم تمایلی داشت می توانست به بهره گیری از توتونی خوش عطر از این قهوه خانه استفاده نماید.
در اینجا باید از قنادی های معروف آن زمان که اکثراً کافه قنادی بودند نام ببریم.
کافه قنادی نور در سه راه لاله زار نو با خیابان انقلاب در ضلع شمال عربی خیابان.
کافه قنادی مینیون که هنوز کماکان به مشتریان خود شیرینی ها و شکلات مرغوب عرضه می کند.
قنادی نوشین در خیابان جمهوری (اسلامبول) نزدیک چهارراه مخبرالدوله که امروز وجود ندارد. اما هنوز خاطره شیرینی های خوب و ویتاکرم آن (نوعی بستنی مخصوص) به یاد ماندنی است.
قنادی یاس در میدان بهارستان که مهندس تاج بخش آن را افتتاح کرد و آب انار و قیف خامه ای آن معروف بود.
کافه قنادی پارک، کافه قنادی بامداد، قنادی بهار که هنوز در خیابان سیروس (مصطفی خمینی) به کار خود ادامه می دهد و در آخر کافه قنادی نوبخت که در خیابان جمهوری نزدیک میدان بهارستان از قنادی و کافه های خوب تهران بود و همچنین قنادی های معتبر دیگر در خیابان های امیریه و …
برگرفته از کتاب آن روزگاران تهران، سیاه قلم های خسرو خورشیدی