«مظفرالدین شاه» در شکارگاهی در فرانسه- نفر دوم از راست:«محمودحکیم الملک»وزیر دربار
«میرزامحمودخان بروجردی حکیم الملک» پسر«میرزا علینقی حکیم باشی» اصفهانی الاصل و بروجردی المسکن بود و مدتی نزد«دکتر تولوزان»پزشک مخصوص«ناصرالدین شاه» مشغول به کار شد و علم طب را آموخت. در سال 1303 هجری قمری جزو اطبای ولیعهد و ملقب شد به«مشیرالحکما». پس از به سلطنت رسیدن«مظفرالدین شاه» لقب«حکیم الملک» را دریافت کرد و پزشک مخصوص شاه شد. در سال 1317 قمری وزیر دربار شد. از آنجا که«حکیم الملک» مرد با استعدادی بود، انگلیس ها از او استفاده کردند و او را در مقابل«امین السلطان اتابک اعظم» که چند سالی بود هواخواه روس ها شده بود، تراشیدند.
در نظر بود که انگلیس ها او را صدراعظم نمایند، لکن«امین السلطان» به کمک روس ها پیش دستی کرد و او را از وزارت دربار، معزول و به حکومت گیلان، منصوب و روانه نمود. پس از مدت کمی که از حکومتش گذشت، در رشت به طور ناگهانی درگذشت.«ادوارد براون» مستشرق انگلیسی در کتاب«انقلاب ایران» تالیف خود درباره مرگ«حکیم الملک» می نویسد:«عموماً معتقد بودند که رقیبش امین السلطان با وسایلی او را مسموم ساخته. نارضایتی مردم به واسطه مرگ میرزا محمودخان حکیم الملک در رشت که باور شده بود از طرف امین السلطان مسموم شده، افزون گشت.»