علی نظر، جوانی اکروباتیست با دوچرخه که در دهه های بیست و سی بسیار درخشید و در تهران آن زمان بسیار معروف بود.
در تهران دیروز در هر محله و خیابانی یک مغازۀ اجاره و تعمیر دوچرخه وجود داشت، دوچرخه سواری به خصوص برای بچه ها (نوجوانان و جوانان) اهمیتی ویژه داشت، خاصه دوچرخه های کورسی قشنگ که ویراژ دادن با آنها حال خوشی به آدم می داد. این مغازه های دوچرخه سازی ویژگی های خاص خود را داشتند، مثلاً در بیشتر آنها تصاویری از قهرمانان فیلم های مورد علاقه صاحب مغازه، دیوارکوب آنجا بود، علاوه بر آن پوسترهایی از کارخانه های مهم دورچرخه سازی نظیر هرکولس و فیلیپس نیز بود. بیشتر این دوچرخه سازها کار تعمیر گرامافون های کوکی را نیز انجام می دادند، این گرامافون ها را اگر زیاد کوک می کردی، فنر کوکش در رفته و نیاز به تعمیر پیدا می کرد.
دوچرخه سواری اهمیت خاصی داشت و دوچرخه سوار باید تصدیق می گرفت، اگر کسی بدون تصدیق سوار دوچرخه می شد، پلیس او را جریمه می کرد و گاه حتی دوچرخه ضبط می شد، حتی مَثَلی رواج یافته بود که به اشخاص بی سواد می گفتند فلانی تصدیق دورچرخه دارد.
در محلۀ ما یعنی حدود میدان بهارستان و خیابان صفی علیشاه و سیروس، یکی از معروف ترین دوچرخه سازان تهران مغازه داشت، نام این شخص علی نظر بود و خود انواع دوچرخه و یک چرخه نیز طراحی کرده و می ساخت، او روی دوچرخه دست به عملیات شگفت آور و آکروپاتیک می زد و در مراسم و اعیاد و جشن ها حضور می یافت، گاه در همان خیابان ها به تمرین با دوچرخه می پرداخت و رهگذران سواره و پیاده را مبهوت حرکات خود می کرد، طوری که اتوبوس ها و اتومبیل های کرایه و شخصی نیز توقف کرده و خیرۀ حرکات عجایب او روی تک چرخ می شدند. بی تردید شاید نمونه ای مثل او حتی در سیرک های بزرگ دنیا نیز نباشد، اگر شاگرد مدرسه ای به خاطر تماشای حرکات علی نظر دیر به مدرسه می رسید با ذکر ماجرا عذرش موجه شناخته می شد.
برگرفته از کتاب آن روگاران تهران، سیاه قلم های خسرو خورشیدی