در پایان دوران استبداد صغیر یعنی سال 1327 هجری قمری«محمدولیخان تنکابنی» با اردوی شمال برای فتح تهران از تنکابن به پایتخت روی آورد، او یکی از دو نفری شمرده می شود که«فاتحین تهران» لقب گرفته اند. در رویداد به توپ بستن مجلس و تعطیلی مشروطیت در سراسر کشور، تنها شهری که مقاومت کرد، تبریز بود. در سال 1327 هجری قمری«محمدعلیشاه» نیروهای نظامی زیادی را برای سرکوب قیام تبریز به آن شهر اعزام نمود که فرماندهی آن با«محمدولیخان تنکابنی» (سپهسالار اعظم) بود. البته سپهدار در آنجا نه‌ تنها به اقداماتی جدی بر ضد مشروطه‌خواهان دست نزد، بلکه چندی بعد به گیلان رفت و به مشروطه‌خواهان پیوست.

در ماههای پایانی آن سال،«محمدولیخان» گزارشی از اوضاع تبریز برای شاه فرستاد و پاره ای از حقایق اوضاع را با شاه در میان گذاشت و چون پاسخ مساعدی از سوی شاه دریافت نکرد، به شهر خود(تنکابن) بازگشت و در آنجا پس از تشکیل اردویی به قصد فتح تهران عازم پایتخت شد. این لوح پس از فتح تهران از سوی مجلس شورای ملی به«محمدولیخان تنکابنی» اهدا گردیده است. در قسمت بالای لوح، تاریخ ذیقعده 1327 و در قسمت انتهایی آن، نام رییس وقت مجلس شورای ملی«محمدصادق مستشارالدوله» به چشم می خورد.