«مظفرالدین شاه قاجار»
«مظفرالدین شاه» پسر دوم«ناصرالدین شاه» در سال 1269 هجری قمری متولد و در سال 1277 قمری در سن 8 سالگی به للگی«رضاقلی خان هدایت» و پیشکاری«عزیزخان مکری» و وزارت«میرزا فتحعلی خان» به ایالت آذربایجان فرستاده شد.«مظفرالدین شاه» یک ماه و هشت روز پس از کشته شدن«ناصرالدین شاه» در 25 ذیحجه سال 1313 هجری قمری از تبریز وارد تهران شد و با صدارت«امین السلطان» به رتق و فتق امور پرداخت.
«ادوارد براون» در کتاب«انقلاب ایران» راجع به«مظفرالدین شاه» می نویسد:«طبیعت مهربان، ضعف مزاج، افسردگی خاطر و موقعیتش منافی شرارت و خونریزی بوده، روا ندانستن رد تقاضی ها که بهانه ناخرسندی مردم می شود و نداشتن ابتکار عمل و اعتماد بنفس، سبب گردید که حکومت کشور به صورت بدتری گرایید.»و نیز می نویسد:«مظفرالدین شاه، ساده دل، خوش باور،سست عنصر، بی اراده، تغییرپذیر و کاملاً دستخوش درباریان فاسد بوده، شاه به شخصه بی اندازه نادان و بیسواد، از تاریخ و پلیتیک چیزی بلد نبوده و از خرد، قضاوت و دوراندیشی بی اندازه عاری بوده است. حکومت در استان ها و شهرستان ها و مقامات دیگر دولتی آشکارا به حراج گذاشته می شد و امضای همایونی هیچ گونه ارزش و اعتباری نداشته، در تیراندازی قدری مهارت و اطلاع داشته و عاشق بیقرار گربه بوده است! پدر خود را نمی پسندیده، مخالف هرگونه سخت گیری، خونریزی و ستمگری بود، ولی هم به تحمیلات خویشاوندان و هم شکارچیان بیگانه برای گرفتن امتیاز و استثمار ایران به درجه ای تن در می داد که تاکنون مانند نداشته است.»