ساخت راه شوسه
در ایران قدیم راه های«شوسه»ای وجود داشت که برای عبور وسایط نقلیه چرخ دار ساخته شده بود. شاید بسیاری از جوانان امروزی ندانند که شوسه چه معنایی دارد. در آن روزگاران هنوز آسفالت، معمول نبود و راه ها را می کَندند، می کوبیدند و شن می ریختند و به چنین راهی، شوسه می گفتند. در راه های شوسه، سرنشینان وسیله نقلیه ای که پشت سر وسائط دیگر بود، روزگار سیاهی داشتند! زیرا هرچه گرد و خاک بود، بر سر و رویشان می نشست و به خوردشان می رفت.
مهم ترین راه شوسه کشور، راه تهران- انزلی بود که روس ها کشیده بودند و در این راه در هر چند فرسنگ یک ایستگاه مجهز وجود داشت که اسب های خسته را با اسب های تازه نفس عوض می کردند. ضمناً هنگام عبور از مسافران، پول عبور و به اصطلاح آن روزگار،«باج» می گرفتند. مسافران اروپا نیز از همین راه به بندرانزلی رفته و بر کشتی می نشستند و از راه بادکوبه به اروپا سفر می کردند.