کافه قنادی لاله زار

کافه قنادی لاله زار در خیابان لاله زار

در ضلع غربی خیابان لاله زار جنوبی اندکی پایین تر از تئاتر زمستانی تهران، جنب کلاه فروشی خورشید، کافه ای دو دهنه بود که مالک آن پسرعموی مالک کافه قنادی فردوسی بود. این قنادی همۀ آنچه را کافه فردوسی به مشتریان خود ارائه می داد نظیر شکلات گلاسه، کافه گلاسه و شیر قهوه با کیفیت درجه یک عرضه می کرد. این کافه برحسب شنیده ها در سال های 1317 و 1318 گشایش یافت و بیشترین مشتریانِ ثابتِ آن را، بازیگران تئاتر تهران تشکیل می دادند. خوب به یاد دارم گاه گاه که برای خوردن بستنی با قهوه به آن کافه می رفتم صدای پُر طنین و خوش آهنگ مرحوم سارنگ تمام فضای کافه را در بر می گرفت، البته پاتوق من و دوستان همدرسم بیشتر کافه فردوسی بود، اما در هر دو کافه پذیرایی از مشتری در حد اعلا بود. شیرینی های خشک و تر این قنادی نیز درجه یک و همطراز قنادی های نوشین، فردوسی، ری، پارک، مینیون، دیانا، بامداد، نادری و نور بود.

کافه قنادی نور در تقاطع خیابان لاله زار و شاهرضا در ضلع غربی نیز جالب بود، از ورودی  به محوطۀ قنادی پا می نهادی و بعد با چند پله به نیم طبقه ای وارد می شدی که پنجره هایی با فاصله به خیابان انقلاب امروزی و رو به آن داشت. در همان دوران روبروی این کافه قنادی برای چند سال استخر رامسر خودنمایی می کرد تا بالاخره آن ساختمان تخریب و به جان آن سینمایی بی قواره به اسم رویال ساخته شد که امروز هم به اسم فردوسی دایر است.

برگرفته از کتاب آن روزگاران تهران، سیاه قلم های خسرو خورشیدی