کافه قنادی معیلی

کافه قنادی حاج معیلی در لاله زار پایین

از قنادی های بنام تهران در تقاطع خیابان اسلامبول و لاله زار که در تهران شهره بود، که البته شعبۀ اصلی آن در بازار سلطانی قرار داشت، معیلی بود. کافه قنادی معیلی در ضلع شرقی لاله زار، کمی جلوتر از تختخواب برنز فروشی بَدِر – تختخواب های برنزی که شهرت بسیاری داشتند – قرار داشت. شیرینی هایی که این کافه قنادی عرضه می کرد از لحاظ طعم،کیفیتی عالی داشت، این شیوه در قنادی های آن روز تهران رواج داشت که هر یک تلاش داشتند محصولی که عرضه می کنند کیفیتی منحصر به آن قنادی داشته باشد. مثلاً قنادی هایی نظیر بهار، قنادی هایی در خیابان ایران و امیریه و قنادی حاج علی اکبر در خیابان ری در عرضۀ باقلوا، نان برنجی، نان نخودچی، روشی خاص داشتند، رولت مربایی آنها هم معروف بود. اما در قنادی معیلی علاوه بر شیرینی های خوشمزه ایرانی، نان خامه ای خاصی نیز ارائه می شد. این نان خامه ای از جهتی با هیچ نان خامه ای دیگری قابل رقابت نبود. قنادی معیلی در بازار پس از مدتی تعطیل شد و کافه قنادی معیلی در خیابان لاله زار تا چندین سال بعد هم دایر بود.

در واقع کافه قنادی، محلی برای سرو بستنی و دیگر نوشیدنی های گرم و سرد بود، قسمت قنادی آن بسیار مورد توجه بود، پالوده اش بسیار لذیذ بود، این پالوده به سبک متفاوتی از پالودهۀ شیرازی درست می شد. بدین معنی که از تراشیدن برف شکل می گرفت. بعداَ در روی آن مربا یا شربت آلبالو ریخته می شد با مقدار فراوانی رشتۀ پالوده که بسیار لذیذ بود.

در ضلع جنوب غربی تقاطع خیابان لاله زار و خیابان اسلامبول هم شعبه، قنادی معیلی قرار داشت که مورد توجه عموم بود به خصوص برای نان خامه ای آن، که همیشه در ویترین رو به خیابان با زیبایی ویژه ای خودنمایی می کرد و باید متأسفانه بگویم همین چند ماه قبل آن مغازه هم تبدیل به دو قسمت شده و نیمی ساندویچ فروشی و نیمۀ دیگر قنادی، امیدوارم نام معیلی را از بالای سر در آن بردارند چون آزرده خاطرم به این دلیل که آن معیلی‌ای که من آن را به خاطر دارم دیگر وجود ندارد. امیدوارم نام این انسان های بی نظیر که هرکاری را برای خدمت به مردم انجام می دادند از یاد نرود، نام نیک آنها گرامی باد.

برگرفته از کتاب آن روزگاران تهران، سیاه قلم های خسرو خورشیدی