نفر اول از راست:«سرتیپ فضل الله زاهدی» از فرماندهان قشون جدید ایران
«فضل الله زاهدی» معروف به«بصیر دیوان» در سال 1272 در همدان متولد شد. در سال 1301 در سرکوبی«سیمیتقو»ی کُرد، فرمانده یک ستون بود. در این برخورد،«سیمیتقو» شکست خورد و مقر او که قلعه چهریق بود، به دست قوای دولتی افتاد. به اقتضای زمان و اوضاع و احوال آن روز که مقدمات قدرت نمایی«رضاخان» بود، تبلیغات دامنه داری شروع شد، بازار تهران به مناسبت این فتح، چراغانی و سیل تبریک برای«رضاخان» سرازیر شد. قهرمان این فتح،«سرتیپ فضل الله زاهدی» به دریافت عالی ترین نشان ارتشی آن روز که«ذوالفقار» نام داشت، مفتخر گردید و نام و آوازه شهرتش در همه جا پیچید.
«زاهدی» تا فروردین 1334 در مصدر قدرت قرار داشت. همه کارها مطابق میل و سلیقه او انجام می گرفت. شاه، تحقیقاً عنصر تشریفاتی بود. فساد و سوء استفاده و تصفیه حساب های گذشته در دوره او رواج کامل پیدا کرد. انتخابات دوره هجدهم را در محیط اختناق و خفقان انجام داد، ولی شاه که طبق دستور آمریکا می بایست حکومت را خود به دست گیرد، عذر«زاهدی» را خواست. از او استعفا گرفتند و مبالغ قابل ملاحظه ای پول به او پرداخت شد و سمت جدیدی تحت عنوان«سفیر سیار دول اروپایی» که مقر آن در ژنو بود، برای او درست کردند و او را محترمانه از ایران اخراج نمودند.«فضل الله زاهدی»دیگر حق ورود به ایران را نداشت.