«میرزا جعفرخان مشیرالدوله»
«میرزا سید جعفرخان»(مهندس باشی- مشیرالدوله) اصلاً فراهانی و پسر«میرزا محمدتقی وزیر» بود. او در تبریز زیر دست«میرزا بزرگ فراهانی قائم مقام اول»کار می کرد. در سال 1230 هجری قمری«عباس میرزا»نایب السلطنه و وزیر مدیر و با کفایت او«میرزا عیسی قائم مقام اول» تصمیم گرفتند که یک عده شاگرد برای کسب معلومات جدید به اروپا روانه نمایند. از جمله شاگردانی که برای علوم ریاضی و مهندسی، گسیل شد،«میرزا جعفر» بود. آنان به سرپرستی«میجر دارسی» معروف به«کرنل خان» در سال 1230 قمری عازم انگلستان گردیدند و مدت چهار ماه طول کشید تا برسند. در آنجا مشغول تکمیل معلومات خود شدند. در غره شوال 1234 قمری برحسب امر«عباس میرزا» به ایران بازگشته و به کارهای مربوطه خود پرداختند.«میرزا سید جعفر» به کار تعلیم فنون ریاضی و مهندسی و علم توپخانه گماشته شد و به واسطه حسن خدمت به نایب السلطنه، شاه او را به لقب«خانی» و«مهندس باشی» ملقب نموده و پس از چندی لقب«مشیرالدوله» را دریافت کرد.
در سال 1252 قمری از طرف«محمدشاه» به عنوان سفارت، مامور دربار عثمانی شد و هشت سال سفیر ایران در استامبول بود. در سال 1262 قمری که معاهده ارزنة الروم به امضا رسید و«میرزا تقی خان»وزیر نظام،«ناصرالدین شاه» را پس از جلوس به تخت سلطنت در تبریز به طرف تهران حرکت داد،«میرزا جعفرخان مشیرالدوله» را به سمت کارپردازی مهام خارجه که در آن عهد از کارهای مهم دولتی بود، منصوب و به اقامت در تبریز مامور کرد. در سال 1275 قمری که«میرزا آقاخان نوری» از صدارت، عزل و مغضوب شد،«ناصرالدین شاه»از انتخاب شخصی به عنوان صدراعظم به کلی منصرف گردید و حکم کرد که شش وزارتخانه تاسیس شوند و در همین زمان به امر شاه، دارالشورای دولتی شکل گرفت و ریاست آن به موجب دستخط شاه به«میرزا جعفرخان مشیرالدوله» داده شد که سابقاً چندین بار به سمت سفارت به دربارهای اروپا رفته بود و پیرمرد مجرب و حدودشناسی بود. او در این سمت، برقرار بود تا این که در سال 1277 قمری با حفظ مقام خود از طرف دولت به عنوان سفارت فوق العاده، مامور لندن گردید و پس از یک سال به تهران بازگشت. در آخر این سال نیز با حفظ سمت، تولیت آستان قدس رضوی را برعهده گرفت و بعد از دو ماه درگذشت و در همانجا مدفون گردید. از جمله تالیفات او رساله«تحقیقات سرحدیه» و کتاب«خلاصة الحساب» را می توان نام برد.