«حبیب یغمائی» در لباس طلبگی به سال ۱۳۰۴
یکی از اشعار معروف او را می خوانیم:
تبه کردم جوانی تا کنم خوش زندگانی را- چه سود از زندگانی چون تبه کردم جوانی را
به قطع رشته جان، عهد بستم بارها با خود- به من آموخت گیتی، سست عهدی، سخت جانی را
بجوید عمر جاویدان هر آنکو همچو من بیند- به یک شام فراق، اندوه عمر جاودانی را
کی آگه می شود از روزگار تلخ ناکامان- کسی کو گسترد هر شب، بساط کامرانی را