«میرزا رضاخان»(پرنس ارفع)
«رضا ارفع» معروف به«پرنس ارفع الدوله» و متخلص به«دانش»در سال 1233 در تبریز متولد شد. برای ادامه تحصیلات به استانبول و سپس به قفقاز رفت و به چند زبان خارجی، مسلط شد. پس از بازگشت به ایران به منصب آجودانی ولیعهد در تبریز منصوب گردید. در سفر سوم«ناصرالدین شاه» به اروپا در زمره ملتزمین رکاب بود و شاه او را در سال 1269 با اعطای لقب«معین الوزاره» ژنرال قنسول تفلیس نمود. در سال 1274 با دریافت لقب«ارفع الدوله» وزیرمختار ایران در روسیه شد. در نخستین سال سلطنت«مظفرالدین شاه» علاوه بر وزیرمختاری در روسیه، نمایندگی ایران در دربارهای سوئد و نروژ نیز به او واگذار گردید. در سال 1279 نمایندگی انجمن صلح لاهه به او محول شد و پس از آن با سمت سفیرکبیر فوق العاده در جشن بیست و پنج سالگی سلطان عثمانی شرکت نمود.
«ارفع الدوله» به زبان های عربی، ترکی، روسی و فرانسه تسلط داشت و شعر فارسی را نیکو می سرود. کتابی به نام«مثنوی صلح» منتشر کرد. او پس از پنجاه سال ماموریت در خارج از ایران، بازنشسته شد و در تهران باغی بزرگ و زیبا بنیان نهاد که روبروی پارک اتابک قرار داشت. در سردر باغ این رباعی بر روی کاشی نوشته شده بود:
ارفع الدوله، آن بزرگ نهاد- کرد باغی به ملک ری آباد
یکی از بندگان مخلص او- نام این باغ، ارفعیه نهاد