«دوستمحمدخان بلوچ»
بیش از هرچیز، شایع بود که شاه سابق از ترس انتقام بلوچ ها مسیر حرکت خود را تغییر داده است
«دوستمحمدخان» پسر«علیمحمدخان» پسر«بهرام خان بلوچ» از طایفه«باران زایی» بود که پس از فوت«بهرام خان» عموزاده خود که در بلوچستان، تسلط و عنوانی داشت، جای او را گرفت و پس از رام کردن سرداران و روسای بلوچ بر قسمت اعظم بلوچستان، تسلط کامل پیدا کرد. «دوستمحمدخان»دم از استقلال می زد و از دولت مرکزی چندان اطاعتی نمی کرد و با دولت های همسایه، بی ارتباط نبود.
دولت وقت، تصمیم گرفت که در صورت عدم اطاعت او را به کلی، قلع و قمع نماید و در اواسط سال 1307 خورشیدی عده ای نظامی به فرماندهی«سرلشکر امان الله میرزا جهانبانی»راهی یلوچستان شدند. سرانجام پس از تسخیر قلاع سراوان و فهرج و بمپورکه مرکز حکمرانی«دوستمحمدخان» بود، در بهمن همان سال، او تسلیم شد و به تهران اعزام گردید.
«دوستمحمدخان»پس از مدتی بدون فکر و داشتن نقشه درست، به خیال فرار افتاد. ابتدا یکی از همراهان بلوچ خود را وادار کرد که رانندگی بیاموزد و پس از این کار به اتفاق او و مامور شهربانی و نوکرانش با اتومبیل سواری خود به عنوان شکار در آبان ماه 1308 خورشیدی به طرف ورامین حرکت کرد. در آنجا سرپاسبان«محمدعلی خان» را کشته و با اتومبیل از بیراهه فرار کردند. اما از بخت بد، اتومبیل در بین راه، خراب شد و فراریان ناگزیر به لباس چوپانی درآمده، بدون بلد راه، پیاده از راه کویر به سمت بلوچستان راهپیمایی کردند. اما در نهایت، از گرسنگی، تشنگی و خستگی زیاد در حدود سمنان از پا افتادند و دستگیر شدند و چون مامور دولت را کشته بودند،اعدام شدند.